Παρασκευή 22 Απριλίου 2022

Περί Θεού, ανθρώπου κι Αναστάσεως



 

Για πρώτη φορά στην ζωή μου, βιώνω τις Άγιες τούτες ημέρες με τρόπο που δεν είχα καν φανταστεί. Ό,τι σκέπτομαι και ό,τι αισθάνομαι δεν χωράει μέσα σε τυπικά και παραδόσεις. Ωστόσο, το Πάσχα, πέρα από τον όποιο συμβολισμό του δώσει κανείς ή από την όποια ερμηνεία κι αν δοκιμάσει, είναι πρωτίστως μία ευκαιρία συμφιλίωσης με το Θείο. Με την φύση μας δηλαδή.

Κι αν η προσέγγιση του Θείου γίνεται μόνο βαδίζοντας με συγκεκριμένα βήματα, μέσα από την μετάνοια (παραδοχή), την ευχαριστία (αποδοχή), τη δοξολογία (τιμή) και την παράκληση, προϋπόθεση είναι η οδός. Κι η οδός δεν είναι άλλη από την πίστη.

Στο γήϊνο πεδίο, η προσέγγιση του ανθρώπου ακολουθεί κι αυτή συγκεκριμένα βήματα πάνω στην ίδια οδό. Αυτά θα μπορούσαν να είναι η αγάπη, η κατανόηση, ο σεβασμός και η εκτίμηση.

Αν τώρα τοποθετήσουμε τον άνθρωπο στο ένα άκρο και τον Θεό στο άλλο, στο ενδιάμεσο βρισκόμαστε εμείς και η πίστη μας. Συνδετικός κρίκος ανθρώπου και Θεού, Εμείς και η Πίστη μας!

Ο Χριστός, ως Υιός του Ανθρώπου, ανέδειξε την ανθρώπινη φύση Του άξια της Θείας Χάρης όχι μόνον με τα λόγια Του αλλά και με τα έργα Του. Αυτή είναι και η δική μας αποστολή. Να αξιώσουμε την Θεία Χάρη και για εμάς τους ίδιους, καθιστώντας εαυτούς χριστούς με τα δικά μας λόγια κι έργα τα οποία, οφείλουν να μην είναι ευκαιριακά ή κατά περίπτωση.

Ως Υιός του Θεού, απέδειξε την θεϊκή Του φύση και την μοιράστηκε μαζί μας χωρίς μέτρο ή διάκριση. Κατά το παράδειγμά Του, οφείλουμε να δινόμαστε κι εμείς στους ανθρώπους γύρω μας χωρίς μέτρο και διάκριση, ακόμη κι όταν δεν μας αποδίδεται η εκτίμηση που αναμένουμε.

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα. Ημέρα θλίψης αλλά και προσμονής διότι γνωρίζουμε πλέον. Η Ανάσταση που όλοι αναμένουμε δεν είναι ένα ιστορικό γεγονός, ένα εκκλησιαστικό έθιμο ή ένα θεολογικό φαινόμενο που η ανάμνησή του δύναται να μας καθιστά ψυχικά ήρεμους και πνευματικά «ασφαλείς».

Η Ανάσταση είναι ίδιον της ύπαρξής μας και συντελείται καθημερινά, οποιαδήποτε στιγμή, καθ’ οιονδήποτε τρόπο και για όλους τους ανθρώπους ανεξαιρέτως. Φτάνει μόνο να πιστεύουμε…

Καλή Ανάσταση σε όλους με υγεία, αγάπη και δύναμη!

 

Σάββατο 16 Απριλίου 2022

Η ανάσταση του Λαζάρου



Η ανάμνηση της ανάστασης του Λαζάρου που σήμερα εορτάζει η Εκκλησία μας, είναι μία μεγάλη ημέρα καθώς, ένας από εμάς αληθώς "ηγέρθη εκ νεκρών" για να προαναγγείλει το μεγάλο θαύμα της Ανάστασης του Κυρίου μας!

"Προ εξ ημερών του Πάσχα, δια των πέντε αισθήσεων, τον τετραήμερον ο τριήμερος, ταις δυσί τον έναν χαρίζεται "... Το γεγονός αυτό καθ' αυτό της αναστάσεως του Λαζάρου, δεν συνέβη για να αποδείξει την δύναμή του ο Υιός του Ανθρώπου. Άλλωστε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός Του εξαρχής' αλλά, για να καταδείξει το μελλούμενο της συντριβής του θανάτου και για να βεβαιώσει για την αποκατάσταση της ανθρώπινης φύσης σύμφωνα με το Θεϊκό Σχέδιο. Έκτοτε, γνωρίζουμε - όσοι από εμάς πιστεύουν - ότι ο θάνατος δεν έχει καμία οντολογική επίπτωση σε κανέναν μας. 
 
Με το πέρασμα του χρόνου, η λαϊκή μας παράδοση επλούτισε κι έως σήμερα, εκδηλώνεται με τα πολλά και διαφορετικά κατά τόπους έθιμα που σιγά σιγά - δυστυχώς για εμάς και για τις επόμενες γενεές - τα χάνουμε, χάριν μιας δήθεν πνευματικής ορθότητας κι εκλογίκευσης των πάντων που στο τέλος τέλος δεν έχει και νόημα... άποψή μου.
 
Σύμφωνα με την ιστορική καταγραφή, ο Λάζαρος κατέφυγε στην Κύπρο και εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Κιτίου (σημερινή Λάρνακα) περί το 33 μ.Χ. Εκεί τον συνάντησαν ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας, κατά την πρώτη αποστολική περιοδεία τους και τον χειροτόνησαν επίσκοπο Κιτίου. Υπηρέτησε τους ανθρώπους έως το 60 μ.Χ. οπότε και παρέδωσε το σώμα και το πνεύμα του για δεύτερη φορά.
 
Ο ναός του στη Λάρνακα, χρονολογείται από το τέλος του 9ου αιώνα μ.Χ. και χτίστηκε πάνω ακριβώς από τον δεύτερο τάφο του.